Ze staan los van trends, deadlines en houdbaarheid. Vrijwel iedereen heeft ze. Toch zijn ze stuk voor stuk uniek. En ook als je roept dat je er niet (meer) aan doet, heb je ze: goede voornemens. Volhouden blijft een dingetje, tenzij…je je oprecht durft te verdiepen in je eigen aandachtspunten. 

‘Ik kan het niet alleen’, hoor ik je denken. Dat hoeft gelukkig ook niet, want samen bereik je het meest. Ontdek de influencer in jezelf en vul die ruimte tussen erkennen en hanteren met persoonlijke recruitment-inzichten. Of je je nu aan klant-, bureau- of kandidaatzijde bevindt, er zijn altijd plussen om te koesteren en itsy-bitsy-teenie-weenie-puntjes om mee aan de slag te gaan. Was je nog niet helemaal zover? Hier volgt een stukje inspiratie op basis van de 7 hoofdzonden.

 

Superioriteit-Arrogantie

Nee, natuurlijk voel je je niet aangesproken, maar ik bedoel toch echt jou: HR-Lead die het niet nodig vindt om een vlotte inhoudelijke reactie of terugkoppeling te geven terwijl jouw recruiter voor je rent nog voordat je roept. Sterker nog, die recruiter van jou werkt zich uit de naad om voor jou de allerbeste kandidaten te selecteren en toch heb jij het over CV’s in plaats van mensen. Wat vind jij hier zélf nu eigenlijk van, als mens?

 

Hebzucht-Gierigheid

Yep, ik heb het tegen jou, kandidaat die nét niet helemaal aan het wensprofiel van de klant voldoet. Maar in wie een die-hard-recruiter potentie ziet, zodat er voor jou heel wat afgelobbyd wordt. Wat je drommels goed weet. Toch aanvaard je de unieke uitnodiging van de opdrachtgever met een bepaalde vanzelfsprekendheid en overspeel je je hand door het vaststaande startsalaris op een drammerige manier ter discussie te stellen. Waarom, waarom toch?

 

Wellust-Onkuisheid

#Shoutout aan al die personen (je zou ze de kost moeten geven) die denken dat vrijpostig gedrag tijdens een sollicitatieprocedure iets oplevert dan wel compenseert. Hoe? Denk aan het dragen (of weglaten) van bepaalde kledingstukken, maar ook aan het maken van dubbelzinnige toespelingen. Kom op nou! Welk deel van ‘not done’ heb je niet begrepen?

 

Jaloezie-Afgunst

Aan alle zusters en broeders recruiters/sourcers/consultants en andere collega’s die het persoonlijke gewin niet alleen boven het gezamenlijke doel, maar zelfs boven de intrinsieke missie stellen: de juiste kandidaat op de juiste plek. Nooit van lange termijn-denken gehoord?

 

Gulzigheid-Onmatigheid

Hállo hiring manager die continu op de knop ‘méér CV’s’ drukt! Sommigen van jullie spannen echt de kroon en hebben sweet–cherry-picking tot kunst verheven. In het kwadraat. Gewoon, omdat het kan. Maar toch vraag ik me af: vanwaar die voorkeur van kwantiteit boven kwaliteit?

 

Wraak-Woede

Je hoeft geen psycholoog te zijn om te weten dat wraak, woede of boosheid doorgaans een symptoom vormen van iets dieperliggends als angst, teleurstelling of onmacht.  Niets is dan makkelijker dan naar een ander te wijzen, ook al weet je dat je er niets mee opschiet. Dus afgewezen kandidaat die een willekeurige consultant de huid volscheldt, bedreigt of zelfs een klacht tegen de bemiddelingsorganisatie indient, hier is een tip voor jou: wát houdt je tegen om te vragen wat je een volgende keer beter kunt doen?

 

Gemakzucht-Luiheid

‘Mijn gegevens zijn bekend bij jullie, maar jullie doen er niets mee.’ Menig recruiting consultant weet welke wending het gesprek gaat nemen zodra deze boodschap over de schutting wordt gegooid. Enerzijds valt er bij heel wat bedrijven nog wel wat te finetunen wat betreft het opvolgen van (open) sollicitaties, leads en referrals. Anderzijds: voor de beste match zul je als (ander) werkzoekende toch echt zélf aan die vacature-bel moeten blijven trekken: wie anders?

 

Vertrouwen komt te voet en gaat te paard

Waar vraag en aanbod elkaar eigenlijk zouden moeten vinden, willen die elkaar nog wel eens mislopen. Herkenbaar? Niets menselijks is ons als recruitment professionals vreemd. Reden te meer dus om actief met elkaar in gesprek te blijven.
Zodat we op basis van voortschrijdend (zelf)inzicht grip houden op de vertrouwensband.
Werken aan wederzijds vertrouwen, aan een half woord genoeg hebben, elkaar op voorhand verrassen… Klinkt dit als een recept voor happily ever after? Mooi, dat is ook precies de bedoeling!

I live my life like there’s no tomorrow
And all i’ve got I had to steal
Least i don’t need to beg or borrow
Yes I’m living at a pace that kills

Runnin’ with the devil
Runnin’ with the devil

I found the simple life ain’t so simple
When I jumped out on that road
I got no love, no love you’d call real
Ain’t got nobody waiting at home

Runnin’ with the devil
Runnin’ with the devil