Ofwel: wie zichzelf cadeautjes geeft via mij, mag z’n bonnetje houden
De verrassing: zogenaamd spontaan, lief, origineel. Maar wat als het geen cadeau is voor jou – maar een beloningssysteem voor de ander? Online daten tijdens de tweede helft van je leven brengt de nodige verrassingen met zich mee. In dit verhaal: een man die dacht dat hij mij een plezier deed met het mysterieuze rondom verrassingen, terwijl hij vooral zichzelf op het podium hees. En ik? Ik bleef lekker op de eerste rij zitten. Maar niet als klapvee.
1. De verrassing als validatie-vehikel
Hij kwam met een vraag die ik eerder had gehoord: “Hou jij van verrassingen?”
Maar deze keer was ik voorbereid. Want ik weet nu: niet elke verrassing is voor mij bedoeld. Soms is het voor hemzélf. Voor zijn imago. Voor een bevestiging van het idee dat hij ‘die leuke partner’ is.
Ik vroeg hem: “Maar hoe weet je dan of het iets is wat ik leuk vind?” Zijn antwoord: “Ik heb daar zó’n schik in. Dat ik weet wat we gaan doen en jij niet.”
Aha. Dus ik ben hier vooral figurant in zijn zelfgeorganiseerde feelgood-show.
Applaus, alstublieft.
2. Mijn tijd is geen verrassingstegoedbon
Ik legde uit: een verrassing werkt pas als je elkaar al een beetje kent. Als het gelijkwaardig is. Als de ander niet verplicht wordt om blij te zijn.
En ik voegde toe dat ik gewend ben mijn eigen tijd te plannen – dus een verassing die tegenvalt, voelt gewoon als tijdverlies.
Zijn reactie? Ik moest me meer openstellen. Je weet wel, dat woord dat vaak wordt gebruikt als vrouwen hun grenzen aangeven: “Je bent niet moeilijk, je bent gewoon gesloten.” Nope. Ik ben helder. En jij bent een beetje doof voor nuance.
3. Muf, mild en meesterlijk blind
De ontmoeting zelf? Hij was vriendelijk. Betaalde de drankjes. En rook muf uit zijn mond. Ook dat gebeurt. Ik voelde geen klik. Prima. Tot… ik hem via het platform liet weten dat het van mijn kant geen vervolg zou krijgen.
Zijn reactie: “Jammer, maar ja, je moet je ook wel openstellen voor de liefde. Dan komt het vast goed met jou. En je mag me altijd benaderen om daar eens over te sparren.”
Sorry, sparren? Met jou? Over hoe ik mijn grenzen moet loslaten zodat jij je verrassing kan uitpakken? Ik heb geen bord voor m’n kop, maar hij had een complete LED wall, inclusief knipperende red flags.
4. De verrassing die geen verrassing meer is
Wat ik leerde? Dat een man die blijft herhalen dat je je ‘meer moet openstellen’,
vaak bedoelt: stel je open voor míj, op míjn voorwaarden, wanneer ík dat wil. Want ik ben niet gesloten. Ik ben afgestemd. En als een verrassing geen blijdschap maar druk oplevert, dan is het geen gebaar – dan is het een deal.
Ik weet nu dat verrassingen mij nooit het gevoel mogen geven dat ik iets moet teruggeven. Want liefde is geen transactie, en ik ben geen podium voor iemand die applaus wil omdat hij ‘zo z’n best doet’. De echte verrassing was dat ik dit snel doorhad, en dat ik niet ben blijven hangen in twijfel of schuldgevoel. Dat ik vriendelijk én ferm bleef. En genoot van een innerlijk gevoel van trots.
Verspilde energie: 1 opgeluchte hand die ik niet meer voor mijn neus hoefde te houden, 0 verrassingspunten
Voor herhaling vatbaar? Alleen als ik zin heb in een gesprek met iemand die liever zichzelf trakteert via mij
Klaar voor de volgende? Hell yes. Maar graag iemand die snapt dat openstellen niet hetzelfde is als je laten inpakken
mind your step 
Plaats een reactie