Ofwel: “Mag ik even inzoomen op je lichaamsbouw voordat ik je blokkeer?”
Soms lijkt online daten net een auditie voor een rol in iemands al geschreven script. Jij mag acte de présence geven en zelfs meespelen, maar alleen als je precies binnen de lijntjes kleurt. In dit deel van de serie over dating in de tweede helft van je leven: een man met een to-dolijst, een opmerkelijk gevoel voor timing, en een héél kort geheugen. Yep, never a dull moment.
1. De snelle sprong naar Wormer
Hij (van beroep ‘vertel ik later’, woonachtig in Amsterdam… of eigenlijk Hoorn), stuurde mij een bericht zonder dat ik hem had geliket. En hoewel hij zes jaar jonger was, besloot ik mijn open-mindspier te trainen.
Ik stelde een paar leuke, open vragen, vertelde iets over mijn dag – normaal menselijk contact, zou je denken.
Zijn reactie? “Zullen we vanavond bellen of anders een wandeling maken in Wormer?”
Mijn lijf zei: wow, calm down cowboy.
Ik legde uit dat ik net begonnen was met online daten en nog even via berichten wilde aftasten. Zijn respons: een soort passief-agressieve geruststelling dat hij me niet zou ‘opeten’ en geen fritessausgesprekken wilde voeren. Eh… oké?
2. Telefonisch ongemak
Na veel wikken, wegen en getimed ge-app spraken we elkaar telefonisch. Hij belde me trouwens ruim vóór de afgesproken tijd – een mini red flag, maar wel eentje die de toon zette.
Wat volgde was geen gesprek, maar een live auditie.
Hij vroeg of mijn lengte klopte met wat er op mijn profiel stond (‘precies goed om mijn arm omheen te slaan’), of ik hem nog een extra foto kon sturen van mijn hele lichaam (‘ik hou namelijk van volslank’), en of ik er bezwaar tegen had dat hij ‘woke’ was (‘laat ook maar, dat is een gegeven dus daar deal je maar mee’).
Oh, en cafédates vond hij maar niets. Wonderlijk, voor iemand die wandelingen om 10.00 uur ’s avonds als romantisch bestempelt.
3. Het blokkeren na planning
Na veel heen-en-weergeschrijf over mogelijke afspreekmomenten kwam de conclusie: we konden aankomend weekend niet. Prima.
Ik was open over mijn plannen, stelde zelfs voor om naar de week erop te kijken. Hij vond dat ‘geforceerd’. Maar die aankomende zaterdagmiddag stuurde hij ineens: “Kan het toch vanavond?”
Ik had al wat anders afgesproken.
Ik schreef: “Ik heb inmiddels iets anders gepland, dus wordt een andere keer.”
Zijn reactie: “Ik wens je succes.”
En BAM – hij had me geblokkeerd.
Succes… met mijn eigen leven op zaterdag, neem ik aan?
4. Fast forward naar 3 jaar later: een geheugen als een vergiet
En toen was het alsof het universum dacht: ze zit in een goede flow… laten we de boel een beetje opschudden. Ik kreeg een bericht van een man die me vaag bekend voorkwam.
Zelfde soort tekst, nieuwe profielfoto’s, ander kapsel.
Maar één blik, en mijn maag draaide zich om. Het is’m. Híj. De afvinker.
Ik herkende zijn stijl, zijn energie. Checkte mijn oude verslagje (halló mini-blogarchief), en jawel hoor: match confirmed.
Deze keer was ik degene die op ‘blokkeer’ drukte. En dat voelde – heel eerlijk – bevrijdend? En terecht.
Verspilde energie: 1 telefoongesprek, 1 blokkering, 0 fritessauzen
Voor herhaling vatbaar? Nee, ook niet met nieuwe profielfoto’s en een andere nickname
Klaar voor de volgende? Ja, maar dan zonder afvinklijst en mét geheugen graag
mind your step 
Plaats een reactie