‘Meowy Christmas’ schreef ik er een jaar eerder bij, bij deze kerstige foto van onze heerlijke Bruce. Hoe kon ik toen weten dat ons lieve katerbeest de feestdagen niet zou halen? En trouwens, al had ik het wel geweten; het ging niet om mij en ook niet om iemand anders die er wat van vond. Het ging en gaat om iets veel groters. Liefde. Loslaten. Liefde is loslaten.

De dierenarts op speeddial

Bruce werd wat rustiger en viel wat af, dus we gingen naar de dierenarts. Een week later zaten we er weer, dit keer vanwege vocht in zijn buik. Er werd gedacht aan een virus en we startten meteen met de behandeling. Bruce knapte er niet van op en al snel volgden er echo’s. Die lieten tumoren zien. Waarbij er nog een kleine kans was dat het granuloma’s waren, wat vaker voorkomt bij virussen.

Chatten met kattenliefhebbers

Als de aanleiding niet zo verdrietig en urgent was, had ik al die nieuwe contacten wel leuk gevonden. Want wat zijn er veel katteneigenaren en -liefhebbers die met je meedenken, een luisterend oor bieden of gratis dieetvoer aanbieden. Er zijn zelfs mensen zo begaan met het lot van een kat die ze niet eens kennen, dat ze je mee willen helpen om je kat te prikken. Want dat prikken, dat was nogal intens met het medicijn dat we gebruikten.

Een schokkende diagnose

Maar Bruce takelde met de dag en misschien nog wel sneller af. Meer onderzoek, weer vloeistof afnemen en dan toch maar een biopt van de lever. Toen konden we er niet meer omheen. Onze lieve BruBru had geen virus (hoewel de symptomen er erg op leken), maar kanker. Zijn lever zat er vol mee en de tumoren produceerden dat vocht. Het was uitgezaaid en niet meer te behandelen. Het is een raadsel hoe dit kan bij zo’n jonge kat van slechts 4 jaar en een paar maanden, en wij hebben onze avonturier in nog geen 2 weken tijd zien veranderen van een spring-in’t-veld in een doodzieke kat die bijna niets meer kon.

Liefde is loslaten

Nog lang niet klaar ervoor, hebben wij besloten om Bruce te laten gaan. Hij heeft enorme pech gehad en wat hadden wij hem graag meer en beter gegund. Elke kans zouden we hebben aangegrepen, hoe klein ook. Wat hebben we van hem genoten, al was het maar 4 jaar. Veel te kort, veel te snel. Wat hebben we mooie foto’s en filmpjes van hem want, nogmaals, we genoten van hem en droegen hem (net als zijn zusje Izzy die nog bij ons is) op handen. We zijn in shock, verbijsterd en intens bedroefd dat wij onze lieve BruBru, ons heerlijke beessie, onze avontuurlijke vriend nu al moeten missen.

Zoekend naar afleiding heb ik alvast de kerstboom opgezet, hopend dat dit wat troost biedt. Run free lieve BruBru