Er zijn mensen die beweren dat ik een schoenenfetisj heb. Dat ik veel geld besteed aan dure, nieuwe en opvallende schoenen. Ik kan me dat wel voorstellen.

Niet dat ik veel geld of een fetisj heb, maar wel dat mensen denken dat ik veel schoenen heb.

Dat ze dat denken, daar is niets mis mee. Ik ben blij met mijn schoenen en kan mezelf in de meeste gevallen aardig representatief voortbewegen wat voetbedekking betreft. Maar wat zégt dat nou eigenlijk?

Ik kan mijn mannetje staan (bestaat er al een genderneutrale uitdrukking hiervoor trouwens?), ik weet waar ik ga en sta en welke stappen ik moet nemen. Ik ben in het bezit van schoenen voor verschillende gelegenheden. Im Westen nichts Neues; so far, so good. Dus bekijk ik het van een andere kant. Wat wordt als een noodzakelijke of (iets gunstiger) functionele voetgarderobe gezien en wanneer spring je uit de band wat betreft de grootte van je collectie? En maakt het dan uit dat het gaat om op de kop getikte schatten tijdens Koningsdag of het feit dat je je miskopen via MP ook weer van de hand doet? Met 18 paar (…and counting…) blijkbaar niet.

En OK, ik zou het niet eens meer durven vertellen als ik nieuwe schoenen had gekocht. Die hoopvolle spanning tijdens het afrekenen: ‘Oh wat zullen mijn collega’s en vrienden toch zeggen van mijn nieuwe hakken’ – een gedachtenflard die meteen dienstdoet als rechtvaardiging voor de stuiptrekking bij mijn oog tijdens het ‘akkoord’-moment op het pinapparaat.

Wat moet ik aan vandaag? Een vraag die zich slechts 3 letters onderscheidt van ‘Wat moet ik aan met vandaag?’
Kun je op een doorsnee kantoordag nog wel eens een plankje misslaan met een toch ietwat foute combi of een al eerder gedragen ensemble diezelfde week (de horror!)… als je een rode-loper-waardige indruk wil maken, dan piep je wel anders. Dan wil je als de nieuwste/beste/leukste/mooiste/slimste en meest gewenste kandidaat/date/collega de boeken in.

Voor onze dragers geldt echter het tegenovergestelde! Om een wow-effect te bereiken, zullen we onze ‘zelfste’ schoenen moeten aantrekken. Nieuwe, niet ingelopen schoenen zullen immers onzekerheid highlighten; een pijnlijke en moeilijke tred valt op. We willen ons beste beentje voorzetten, dus grote, zelfbewuste en zekere passen nemen. De beste optie is dan schoeisel dragen dat ons al ver gebracht heeft. Schoenen, die onze persoonlijkheid onderstrepen, waar we wel een memorabel sprintje mee kunnen trekken.
En dat sprintje hè, dat bedoel ik dan zowel in, als búíten beeld. Want hoe hilarisch het er ook uitziet zoals Sandra Bullock (elegant, dat dan weer wel) struikelt op haar goudkleurige pumps in Miss Congeniality, dat soort perfictie kunnen wij ons als nederige toeschouwer echt niet veroorloven.

Een zelfverzekerde, regelmatige tred. Vooral niet onderuit gaan. Dát. Dat laat namelijk zien dat we weten waar we over praten, dat we weten wat we willen en dat we loyaal, betrouwbaar en gedreven zijn. De perfecte match. Dat is de indruk die we achter willen laten, want dat vergroot de kans op succes. En met welke schoenen bereiken we dat? So wie so niet met te strak, te nieuw of slecht passend schoeisel. Niet met versleten, kapotte of minimaal onderhouden kistjes. Wél met schoenen die een verlengstuk zijn van onszelf. Het favoriete paar is dus echt wel een optie. Daar heb je al wat strijdjes mee gestreden. Ze hebben je ver gebracht, en ze hebben je thuis gebracht. Houd je van pumps? Draag ze gerust, want ze zullen je persoonlijkheid het cachet geven waar je op rekent. En anders kan je altijd nog op hoge poten wegbenen, of met pittig tikkende hakken op de tussendeur afstevenen.

Spannende gebeurtenissen, ze zijn er op elk vlak en in elke fase van je leven. Situaties waarbij je alle geluk kan gebruiken en waarbij je bereid bent elke tip (gevraagd of ongevraagd) te overwegen.
Laat dit mijn advies zijn: op je sloffen red je het niet. Een Stilettorun op nieuwe pumps wordt lastig. Maar de juiste training met de juiste shoes aan je voeten kan aardig doelgericht werken.

Of ik nou echt een schoenenfetisj heb? Eh…ik heb aan sommige van mijn items gewoon goede herinneringen. Het geheim? Ik kies bij een spannende gebeurtenis mijn schoeisel zorgvuldig. Ik heb geïnvesteerd in schoenen waarmee ik kan finishen. Is ook weer goed voor de economie, dus daar hoeft niemand het voor te laten. Wel even inlopen. Dat wel. Run baby run; go cat go!

Well, it’s one for the money,
Two for the show,
Three to get ready,
Now go, cat, go.

But don’t you step on my blue suede shoes.
You can do anything but lay off of my blue suede shoes.

Well, you can knock me down,
Step in my face,
Slander my name
All over the place.

Do anything that you want to do, but uh-uh,
Honey, lay off of my shoes
Don’t you step on my blue suede shoes.
You can do anything but lay off of my blue suede shoes