Hoe getalenteerd en innovatief, en op welke manier dan, moet je als kandidaat tegenwoordig wel niet zijn als je op het juiste moment en op de juiste plek top of mind wil zijn? En dat is niet het enige… Nog zoiets: wanneer word je nou gezien als eager (genoeg)? En wanneer slaat dat om in desperate? Hoe zorg je ervoor dat je überhaupt gezien en gehoord wordt? 

Zoekend naar antwoorden

Het blijft een doolhof, solliciteren. Je gaat erin, en het is soms maar afwachten waar je uitkomt, áls je er al uitkomt. Sommigen verdwalen of zijn lang zoekende. Of kiezen de ondergrondse manier; de sollicitant als mol. Molshopen vallen op. Maar zijn soms ook gruwelijk irritant. Ze halen je gazon overhoop en de ondergrondse wortels worden doorgeknaagd. Dus de onzekerheden en onduidelijkheden blijven. En dan ineens…is daar Het Gesprek.

Stellig in je communicatie

Er is hoop! Want…de antwoorden zijn altijd al aanwezig. Je kunt hier subtiel op inspelen. Wanneer je je (hebt) verdiept in het bedrijf waar je wil gaan werken en de persoon die tegenover je zit, dan kun je de vragende voornaamwoorden even laten voor wat ze zijn. Dus: stel niet alleen maar vragen, draai het een keer om. Stel eens een zin. Een stellende zin, met een vraagteken erachter, kan namelijk heel verrassend en krachtig werken. Die indruk wil je achterlaten, veronderstel ik?

_{Dit blog is een bewerkte versie van mijn eerder verschenen artikel op recruitmentsite RecTec.}