Beter mee verlegen, dan om verlegen. Toch? Keuzes. Het valt te betwijfelen of je nou echt gelukkiger wordt van het hebben van veel keuzemogelijkheden.

Er is namelijk niets mis met weten waar je aan toe bent. Of is het zo dat je weet waar je aan toe bent als je de juiste keuze hebt gemaakt…? Wanneer is de juiste keuze dan juist?

Geluk en tevredenheid laten zich vaak definiëren als een staat van zijn zónder redenen tot grote zorg. In een tijd waarin velen hun baan buiten hun eigen keuze of schuld verliezen, is het niet verbazingwekkend dat het geluksgevoel juist bij deze mensen ver te zoeken is. Verder zien we dat er nog steeds hbo’ers reageren op mbo-functies, onder het motto ‘ik heb weinig keus’. Het kan voor een werkgever aantrekkelijk lijken om een hoger opgeleid iemand in te zetten op een functie die geknipt is voor een kandidaat met een middelbare beroepsopleiding. Meer voor minder. Of van white collar naar blue collar. Keus zat immers! Mbo’ers hebben zo echter mínder keuze en krijgen het dus extra voor hun kiezen. Er ontstaat een negatieve keuzespiraal; hoe kan deze doorbroken worden?

Zelfs…als de keuzevrijheid beperkt lijkt, valt er nog heel wat te kiezen. Strategie bijvoorbeeld. Je kunt je afvragen hoe lang een wo’er zich zal committeren aan een mbo-functie. Dit kan veel verloop tot gevolg hebben en daar doe je als bedrijf niet je voordeel mee. Hetzelfde geldt voor de kandidaat met een CV waarin de enige rode draad is, dat er geen rode draad ís.

Andermans groen lijkt al snel groener, zeker als je door een roze bril kijkt. En blauwe kraag of wit, wie niet werkt staat rood. In een krappe situatie kun je je bijna geen verkeerde keus permitteren. Bij twijfel (keuzes!) kan het dan heel bevrijdend werken om het keuzemoment even uit te stellen. Wat je krijgt, is namelijk niet altijd gelijk aan waar je voor kiest, en andersom. Soms kies je voor een kans maar blijkt het een gelegenheid. Kies strategisch! ‘Niet kiezen’ als strategisch pauzemoment. Aan jou de keuze.

Give me a job give me security
Give me a chance to survive
I’m just a poor soul in the unemployment line
My God I’m hardly alive

I’ll take those long nights, impossible odds
Keeping my eye on the keyhole
If it takes all that to be just what I am
Well I’m gonna be a blue collar man